Mariusz Kamiński, były już szef CBA, to postać ważna na polskiej scenie politycznej, do dziś elektryzująca całe polityczne środowisko. Dnia 19 czerwca 2011 roku, wraz ze swoimi dwoma najbliższymi współpracownikami - Ernestem Bejdą oraz Maciejem Wąsikiem - gościł w Toruniu. Byli włodarze CBA zostali zaproszeni przez posłankę PiS-u Annę Sobecką. Opuszczenie takiego spotkania byłoby zapewne grzechem - z takiego założenia wyszliśmy i tym samym w 4-osobowej delegacji udaliśmy się do Grodu Kopernika.

Sala w wolnym tempie się wypełniała, jednak nie trzeba było bać się o frekwencję. Pojawiło się wiele osób, które tak jak my, liczyły na dobre wystąpienie Mariusza Kamińskiego oraz na żarliwą dyskusję. Spotkanie spotkało się również z zainteresowaniem mediów - kamery oraz dyktafony jednak stosunkowo szybko zniknęły, nie wiedzieć zresztą czemu. Czyżby Mariusz Kamiński oraz jego dawni zastępcy nieciekawie mówili?

Odpowiedź jest jednoznaczna - "nie". Trudno, by spotkanie na temat jednego z najbardziej szkalowanych, oskarżanych o polityczność swych działań podmiotu miałoby być nudne. Pamiętać należy, że Centralne Biuro Antykorupcyjne, sztandarowy projekt PiS-u, powstał, by walczyć z chorobami trawiącymi nasze państwo od wewnątrz – czyli z korupcją w każdej postaci, a więc łapówkarstwem, nepotyzmem czy też handlem wpływami. CBA było urzeczywistnieniem wyborczych obietnic serwowanych przez PiS. miało stanowić podstawę do budowania silnego, bazującego na uczciwości państwa. Nie na rękę było to wszystkim - co rusz padały oskarżenia o to, że CBA działa na korzyść rządzącej wtedy partii. Dojście do władzy PO stanowiło poważne zagrożenie dla funkcjonowania Biura – jak się okazało nie były to czcze przypuszczenia, przy pierwszej nadarzającej się okazji Mariusz Kamiński został odwołany ze swego stanowiska, notabene niezgodnie z prawem. Bezprawność odwołania nie zaciekawiła jednak mediów - podobnie jak spotkanie, w którym mieliśmy przyjemność brać udział, zostało zlekceważone przez dziennikarzy.

Mariusz Kamiński opowiadał o CBA, o jego zadaniach, statucie, z którego wynikało ni mniej nie więcej, że odwołanie go z funkcji było bezprawne. Kolejne tematy dotyczyły m.in. akcji prowadzonych przez Biuro, zaniechań ze strony obecnie rządzących (kwestia opieszałości w wyjaśnianiu pewnych drażliwych dla partii rządzącej spraw) oraz powiązań polityków ze światem przestępczym. Ernest Bejda oraz Maciej Wąsik nie byli statystami – również aktywnie włączali się do wypowiedzi Mariusza Kamińskiego, uzupełniali je, przedstawiali istotne dla konkretnego tematu zagadnienia, wyjaśniali zawiłe kwestie. 

Następnie rozpoczęła się dyskusja, która stanowiła dopełnienie wypowiedzi byłych włodarzy CBA. Uczestnicy spotkania chętnie zadawali pytania, dzielili się również swoimi spostrzeżeniami. Wyrażali swe poparcie dla poczynań „dawnego” CBA, a jednocześnie zwracali uwagę na wewnętrzną słabość naszego państwa. Pojawiły się również emocje, które wynikały w głównej mierze z frustracji w związku z sytuacją w Polsce. Część spośród zgromadzonych na spotkaniu osób walczyła o Polskę, znalazły się osoby, które gotowe były podczas II wojny światowej oddać za swój kraj życie. Osoby te poświęcały się, przeżyły czasy PRL-u, zapewne cieszyły się z tego, że komuniści tracą władzę – nadal jednak widzą, że Polska nie jest krajem, o który walczyli, o którym marzyli. Jest krajem, który jest łaskawy dla nieuczciwych, a okrutny dla tych żyjących uczciwie.

Ktoś by mógł powiedzieć – nic tylko pesymizm, biadolenie, „kwękolenie”, nic konstruktywnego takie spotkania nie dają. Otóż nie można się z takimi wypowiedziami zgodzić. Po pierwsze to nie jest pesymizm – to jest realizm, tak wygląda nasz kraj, gdzie w jednym z państwowych instytucji większość osób nosi to samo nazwisko i wcale nie jest to zbieg okoliczności. Po drugie – nawet, gdy wnioski nie są optymistyczne, gdy obraz rzeczywistości jest szary, zawsze pozostaje nadzieja – nadzieja na to, że sytuacja się zmieni, że to MY, dzięki chociażby swym głosom w nadchodzących wyborach, przyczynimy się do tych zmian.

Dawid Rydzyński