REZOLUCJA

Uczestników Konferencji z dnia 17 grudnia 2011 r. w Zamku Królewskim w Niepołomicach, zorganizowanej przez Związek Repatriantów RP
pt. „Niedokończona repatriacja. Co dalej ?” poświęconej problemom repatriacji i adaptacji repatriantów w kraju.

 

Jako potomkowie zesłanych, ofiar stalinowskiego reżimu za przynależność do narodu polskiego, za patriotyzm i walkę o dobro i niepodległość Ojczyzny, stajemy dziś na ziemi ojców – Rzeczpospolitej Polskiej, przywracając rzeczywistość naszych przodków i spełniając marzenia pokoleń zesłańców.

Z tego miejsca wyrażamy wdzięczność Ojczyźnie, że po wielu latach upomniała się o nas i przygarnęła. Zawsze byliśmy synami Polski. Nasi ojcowie uczyli nas Ojczyzny i starali się, by i tam, tysiące kilometrów od granic, na stepach Kazachstanu i lasach Syberii trwała w nas Polska.

Jesteśmy dumni, że zdołaliśmy przetrwać czas wynaradawiania, czas prześladowań tradycji i wiary. Czujemy się dumni, bo zasłużyliśmy na to, by nazywać się Polakami. W sercach naszych rodzin, tych, które powróciły już z wygnania i tych, które jeszcze tam pozostały, na trwałe wpisały się słowa hymnu „ Jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy”. Niech będą nam one dumą, a nadzieją tym, którzy czekają na powrót do ojczystej ziemi.

Zdajemy sobie sprawę, że Polska, po okresie niewoli wciąż się odradza. Wiemy, że jest to czas trudny i wiele spraw wciąż czeka na unormowanie i usankcjonowanie prawem. Zebrani tutaj pragniemy zwrócić uwagę także na nasze problemy, ponieważ po dziś dzień istnieją  takie, które zostawiają nas w poczuciu obywatelstwa niższej kategorii. Pragniemy Polski – Matki, ojczyzny wszystkich Polaków, bez względu na to czy urodzili się w jej granicach, czy z dala od nich. Bez różnic pomiędzy tymi, którzy wyrastali tutaj, a tymi, którzy wyrastali z dala od niej. Nie uciekliśmy, lecz pod przymusem bagnetów pozbawiono nas Polski. Tymczasem dziś, gdy wracamy nie jesteśmy traktowani na równi z innymi Polakami. Nie żądamy szczególnych praw, ale tylko takich, które pozwolą nam czuć się w pełni narodem polskim.

Stając tutaj podejmujemy rezolucję, jak następuje:

1. Wnosimy o przyspieszenie prac legislacyjnych nad projektem ustawy o powrocie do Rzeczpospolitej Polskiej osób pochodzenia polskiego , deportowanych i zesłanych  przez ZSRR- który przenosi odpowiedzialność za repatriację na Państwo Polskie.

 

2. Uważamy, że pilnych regulacji wymaga sprawa zabezpieczenia emerytalnego członków rodzin repatriantów, będących innej narodowości.
 

3. Należy niezwłocznie podjąć rozmowy z rządami krajów, z których przybyli repatrianci w sprawie  transferu  funduszy emerytalnych.

Jest to rozwiązanie skutkujące oszczędnością środków wypłacanych przez Państwo Polskie .

W ten sposób stanie się możliwe  zaliczenie stażu pracy wykonywanej na rzecz poszczególnych państw do tzw. okresu składkowego – podstawy ustalenia wysokości emerytury lub renty.

Dotychczas też nie podjęto działań zmierzających do uznania przywilejów emerytalnych, wynikających z charakteru wykonywanego zawodu.

 

Występujemy w imieniu tych, którzy powrócili z zesłania do Polski, w trosce o tych, którzy powrócą i w imię sprawiedliwości oraz dobrego imienia Narodu Polskiego.