. - 11 listopada 2013

Święto Niepodległości to święto Polski – nie jakiegoś abstrakcyjnego bytu, tylko państwa, które przenika na wskroś nasze umysły i serca.
Jakim Polska jest państwem?
Państwem, które ma wspaniałą historię – a którą to historię niektórzy próbują zmieniać, uznając, że powinniśmy się jej wstydzić. Kwestia czasu, gdy Polskę będzie się obarczać za zbrodnie, których nigdy nie popełniła – pomimo uratowania tysięcy Żydów to Rzeczpospolita będzie współwinna niemieckim (mówiąc poprawnie politycznie - nazistowskim) zbrodniom podczas II wojny światowej.
Państwem, dla którego honor zawsze był wartością nadrzędną – pomimo tego, że wielokrotnie nasi sojusznicy o nim zapominali. Przy innych wiernie trwaliśmy, walczyliśmy w ich imieniu, o ich i naszą wolność – ostatecznie oni wolność uzyskali, a nas czekała komunistyczna niewola.
Państwem, które jest katolickie, a katolicy są na każdym kroku opluwani, wyszydzani, których uważa się za ludzi zacofanych, nie pasujących do tego świata. Gdzie wartości katolickie stara się wyrugować z przestrzeni publicznej – ku uciesze postępowej Brukseli.
Państwem, które leży w Europie, ale które wykształciło specyficzną kulturę, jest inne niż typowe zachodnie kraje europejskie – i niektórym są to nie podoba, przecież lepiej, abyśmy byli wszyscy postępowymi, tolerancyjnymi Europejczykami.
Państwem, które wydało na świat wspaniałych ludzi, którzy potrafili wyrwać Polskę z pęt zaborców – nie stanowią oni jednak wzoru dla obecnie rządzących, którzy w swych działaniach marginalizują naszą pozycję , biją pokłony przywódcom innych krajów. Zapominając tym samym, że niepodległości trzeba strzec – nie jest ona raz na zawsze dana, można ją utracić. Kto jak kto, ale Polacy winny o tym wiedzieć.
W tym dniu pamiętajmy o Polsce, że jej los to nasz los. Jej pomyślność to również pomyślność nasza. Niech więc idea pracowania dla dobra Polski przyświeca nam w każdym podjętym działaniu.